Sycylijska specjalność
Sycylia to jedno z takich winiarskich miejsc na świecie, gdzie robi się wiele win z lokalnych szczepów. Flagowym czerwonym szczepem jest tam nero d’Avola. Odmiana uprawiana jest na wyspie od wielu wieków, a jej nazwa pochodzi od miejscowości Avola leżącej na południowo-wschodnim wybrzeżu wyspy, na południe od Syrakuz. Nero, czyli szczep o intensywnym ciemnym kolorze (nero znaczy czarny), często był używany do łączenia z innymi szczepami – mniej intensywnymi w smaku i w barwie.
Wino z nero od jednego z najlepszych producentów na Sycylii, czyli Donnafugata
Pochodzenie nero nie jest do końca jasne, wnioskując z innej nazwy odmiany, która zwana jest czasem calabrese, może pochodzić z Kalabrii. Nie ma to jednak znaczenia, ponieważ nero od lat jest symbolem sycylijskiego stylu robienia win. Jeszcze w XX wieku nero d’avola rzadko występowało na etykietach win, bo rzadko robiono zeń wina jednoszczepowe. Jednak cechy odmiany sprawiły, że obecnie jest jednym z najchętniej kupowanych win czerwonych z Włoch.
Nero zawsze daje wina z charakterem. Bez względu na to, czy są leżakowane, czy młode, wino ma solidną budowę, mocną strukturę, niezbyt wysoką kwasowość, ale za to wyczuwalne, nieco ostre garbniki. Młode nero są oczywiście świeższe z dominującymi nutami śliwek wędzonych czy czerwonych soczystych owoców. Kiedy nero jest bardziej złożone, starsze, może leżakowane, pojawiają się często nuty czekolady i konfitur malinowych, a także wiśni w czekoladzie. Dzięki temu, że nero ma bardzo ciemny kolor skórek, winiarze chętnie robią zeń wina różowe. I nawet one bardzo się wyróżniają spośród innych rosé – są zwykle intensywniejsze i w barwie i w smaku. Wobec takiego ataku na kubki smakowe, żaden wielbiciel wina nie może pozostać obojętny.
