Rosso Piceno
Niewielu zna tę apelację, a trzeba jej oddać sprawiedliwość, że powstają tam wina, które łączą dwa chyba najpopularniejsze włoskie szczepy, czyli sangiovese i montepulciano. Każdy, kto pił włoskie wina, musiał mieć nie raz w ustach sangiovese, bo robi się zeń chianti i nie tylko, a także montepulciano, bo to pochodzące z niedalekiej Abruzji (wł. Abruzzo) tanie, popularne i wszechobecne włoskie wino. Szczegółnie na polskiej ziemi.
Apelacja Rosso Piceno znajduje sie w regionie Marche nad Adriatykiem, a winogrona mogą pochodzić z prowincji Ancona, Macerata, Fermo i Ascoli Piceno. W Rosso Piceno łączy się dwa sztandarowe szczepy w różnych proporcjach. Prawo winiarskie zakłada, że montepulciano można użyć od 35 do 85%, a sangiovese nieco mniej, bo od 15 do 50 %. Tylko 15% mogą stanowić inne czerwone odmiany. Rosso Piceno w wersji Superiore (wyższej klasy i zwykle lepszej jakości) może pochodzić jeszcze z gmin Acquaviva, Appin del Tronto, Castorano, Offida, a także z Ascoli Piceno, Castel di
Region Marche leży w centralnych Włoszech nad Adriatykiem
Lama, Colli del Tronto, Mystic, Monsampolo del Tronto, Monteprandone, Ripatransone, San Benedetto del Tronto i Spinetoli. Zasadnicza różnica pomiędzy Rosso Piceno a Rosso Piceno Superiore zasadza się na wydajności z hektara – dla wersji podstawowej to 13 ton/ha, dla superiore o tonę mniej, a także na mocy wina. Rosso Piceno może mieć 11% lub wiecej, a Rosso Piceno Superiore musi mieć minimum 11,5%.
To podstawowe wytyczne dla tej mało znanej apelacji. Wina z Rosso Piceno opisuje sie zazwyczaj przez porównanie z Rosso Conero, tutejszej najbardziej znanej apelacji DOCG, w której wina opierają sie na minimum 85% montepulciano. Rosso Piceno uznaje się za delikatniejsze, bardziej miękkie, mniej złożone i łatwiejsze w piciu, a także mniej długowieczne niż prestiżowe Conero. Jednak na co dzień, wcale nie od święta, Rosso Piceno to taki typ czerwonego wina, które każdemu powinno sprawić przyjemność.
